Vuur en cowboys!

Nog snel voor we weer doortrekken, een berichtje zetten nu we nog wifi hebben.

Wat waren onze hoogtepunten van de afgelopen dagen…
Voor mezelf waren de regendagen, goede rustdagen.

Activiteiten: wat douchen, tekenfilmpje zien, speeltuintje gaan, afwas doen, reisboekjes lezen, rondrijden met de motorhome om zo te kunnen eten op verlaten strandjes en naar de lidl gaan.

Top reisdagen 😉

 
Zeker op de terugweg van de lidl: Ineens was het stil en kon Thomas enkel nog zeggen ‘Oe’ en ‘Oei’ en weer ‘Oe oe ooooh’. Een half minuutje later stonden we stil. Ik zat op de achterbank en keek naar de bestuurderszetel. Vuur! Vuur onder Thomas zijn been en rook! Eerste ding voor mij: kindjes pakken en uit de motorhome. Thomas had ondertussen door vanwaar de rook kwam, hij trok het kastje open en zag nu het vuur. Gelukkig was het allemaal niet zo erg, hij kon het vuur gewoon uitblazen.
Oké, effe bekomen en dan alles eens nader bekijken. Tja, wat kabeltjes gesmolten (van achteruitrijcamera) in de zekeringkast maar de auto doet het nog…
Dus rijden we door op een rustig tempo naar onze camping.
Daar bellen we onze verzekering en nog geen uurtje later staat er al een mekanieker. Hij bevestigt Thomas zijn vermoeden, de achteruitrijcamera was de boosdoener.
Hij gaf ons zijn zegen om veilig door te reizen! Fjieuw…

Woensdag 25 maart was een bewolkte maar geen regendag! We kwamen eens buiten 🙂
In de namiddag is Thomas met de kindjes (één in de draagrugzak, ander met een zelf-gevonden wandelstok) een berg/rots gaan beklimmen/bewandelen. Bij het thuiskomen zei Mia: ‘Het was leuk, maar nu heb ik pijne voeten.’ Zo moeder, zo dochter zeker…

En daar was ze dan: DE ZON en de warmte ineens ook.
Op de eerste echte Spaanse dag, beslisten wij om Fort Bravo te bezoeken. ‘Perfect’ om met dat weer (denk aan een top-zomer-zwem-weer dag in België) de decors (echt wel vrij geslaagd) van oude western films te gaan bezoeken. Films zoals ‘Once upon a Time in the West’ (van Sergio Leone), ‘The magnificent Seven’ of enkele scènes uit ‘Lawrence of Arabia’ (de Western-liefhebbers onder jullie kunnen zich de plaats zonder foto’s voorstellen, voor al de anderen:

Voor Mia ‘echt’ genoeg! Ze was erg onder de indruk van de echte cowboys (4 waarvan 3 op een paard) en van de rit in de koets door het Far Weststadje en het Mexicaans Dorpje. Er was nergens iemand thuis…
Net voor we binnen gingen zei ze “Ik ben niet bang! Ik heb alleen een beetje verschrikkelijk.”

Dan schrijven we al zaterdag 28 maart 2015. Wederom een stralende zon, erg heet voor onze normen (28°C). Dit weer mat onze kindjes af…
Terwijl Thomas gaat mtb’en in de voormiddag

houden de meisjes zich in stilte bezig

en probeert Willie te slapen (wat niet gelukt is, hij heeft dan maar in de namiddag geslapen, in de fietskar, in de schaduw).

Hopla, het staat erop.
Wij gaan vertrekken richting la Lomilla. Een mini-boerderij-campinkje  in de buurt van Orgiva, aan de voet van de Sierra Nevada. Dat is het plan, maar de eigenares betwijfelt of we er met onze motorhome zullen geraken, de laatste km zijn op een bergwegje. We zullen zien…
Ook komen Bert en Dorien een tijdje met ons meereizen. De zon hebben we voor hen al voorzien.

Doehoei!