Que tal?

Muy Bien!

Wederom een feestdag in Meerhout… HOEP HOEP HARIE voor Marie!

Terwijl Willie slaapt, Thomas met Mia een berg afwas doet, tijd om het eens te hebben over ‘Hoe doen de kindjes het eigenlijk?’. Wel, ze doen het goed!

Mia begint eindelijk helemaal haar weg te vinden.
Al die vrije tijd hier, dat is ze niet gewoon. Daar had ze wat last mee.
Het allerleukste vindt ze als er een speeltuin en andere kinderen op de camping zijn. Dan zie je haar bijna heel de dag niet, bij wijze van spreken.
Een speeltuin zonder kinderen is ook goed, maar dan heeft ze graag dat één van ons meegaat. Of ze zoekt dan iets waar ze samen met Willie op kan.
Ze geniet ook erg hard van AL de aandacht van ALLE oudere mensen (en zo komen we er veel tegen :-)). Tja, ze ziet er dan ook nog zo schattig uit (hihi) en (hoe zal ik het verwoorden?) ’t is een spraakwaterval. Je moet er zelfs geen Nederlands voor spreken om ‘lastig’ gevallen te worden door haar.
Als ze dus geen oudere mensen aan het entertainen is ;-), dan speelt ze met haar popjes of we knutselen wat (bijvoorbeeld vandaag is ze Prinses Diette, ze draagt een zelf versierde rode kroon) of ze speelt dat ze een reis aan het voorbereiden is (met de plattegrondjes van de steden en de ingangsticketjes van de dingen die we bezoeken) of ze speelt ‘voorstelling’ (zij maakt dan een theaterstukje, ze vertelt wat je moet zien en ze zingt/danst erbij) of ze fietst wat (ze is trots dat ze nu ook kan rechtstaan tijdens het fietsen).
Voor het slapen gaan (en ook veel na het ontwaken) wil ze een verhaaltje uit de Eftelingboek.
En indien het regent, kiest ze een filmpje om te kijken op de laptop.

Willie is Willie… Erg leuk om zo’n klein mensje te zien ontwikkelen op alle vlakken! ’t Is ne kerel 🙂
Hij eet eindelijk brokken en stukken fruit (voor we vertrokken wilde hij enkel gepureerd voedsel eten), brood blijft zijn lievelingseten, hij blijft flink op zijn stoel zitten als hij eet, als hij genoeg heeft met eten dan spuugt hij die hap uit en wil hij van zijn stoel (naar hygiëne van de vloer misschien niet zo oké, maar we eten toch meestal buiten dus zo erg is het niet, opvoedkundig… tja ne mens wordt wat minder streng op een wereldreis precies), hij is minder vies van alles maar ’t is nog geen grote ‘smospot’ en hij kan stappen! Jep jep, na 1 jaar en bijna 3 volle maanden, is hij vertrokken. Wat een gemak! Liever achter hem aan lopen (nu ik hem nog kan volgen) dan hem altijd te moeten dragen.
Wat betreft zijn woordenschat… Véél woorden wel, maar bijna niets verstaanbaar/herkenbaar. Meest voorkomende zin is ‘Ik ben uw mama niet.’ van Thomas. (Willie zegt mama tegen mij en Thomas.)
Willietje speelt graag met zijn houten paardje (waarmee hij nu niet alleen meer achteruit kan, maar ook vooruit kan rijden, hij is er per dag toch wel een paar uur zoet mee HANDIG),

met de stapeldoosjes en met de poppen, poppenspullen en buggy van Mia (gelukkig hebben we 2 popjes bij). Zijn auto’s worden heel af en toe gebruikt.
Ook voor hem voor het slapen gaan een boekje.

In de auto-zitten is voor allebei geen probleem.
Als we merken dat Willie moe is, krijgt hij ‘zijn schaap’ (hij kan alleen maar slapen als hij ‘zijn schaap’ heeft) en valt hij meestal binnen de 10 minuten in slaap.
Als we merken dat Mia moe is, dan gaat ze mee vooraan zitten (die stoel kan schuiner gezet worden) en kan ze ook een dutje doen.
Voor de rest houdt Willie zich bezig met naar buiten te kijken en alles niet-verstaanbaar te verwoorden. Of hij speelt met het babypopje of met zijn veters (tja, ieder zijn hobby).
Mia luistert en zingt mee met kinderliedjes (als Willie wakker is, luistert hij ook graag mee en applaudisseert hij na elk liedje) of ze speelt met haar popjes of ze zit vooraan naast de bestuurder mee te kijken en te zeggen hoe je moet rijden.
En als de nood hoog is (lees als: wij willen zonder te veel kinder-moeilijkheden een 2 uurtje rijden) dan is daar de laptop met een filmpje!

Onze kindjes slapen samen in de alkoof. Gelukkig zijn het allebei altijd goede slapers geweest.
Eens Mia slaapt, slaapt ze ook echt, ze wordt niet snel meer wakker. Gelukkig maar, want voor Willie zijn slaap kan vatten, huilt hij standaard 3 à 6 minuten in zijn bed. Hij gaat meestal een kwartiertje na Mia slapen.
Ze slapen op één grote matras. Ze hebben elk hun dekentje en voor Willie hebben we zijn bed wat kleiner gemaakt door een zwangerschapskussen rond zijn hoofd en lijfje te leggen (hij is nogal een wroeter).
Om de alkoof  kind-veilig te maken, kunnen we het afsluiten met een net, zodat ze er niet kunnen uitdonderen als ze wakker zijn.
Hun bed is enkel en alleen om te slapen, ze spelen er nooit in.

Als we gaan fietsen, is het voor allebei altijd een feest.
Mia zit erg graag achterop op mijn trike-ligfiets. Willie zit heel graag vooraan bij Thomas op de fiets.
Maar ook de fietskar is voor beiden altijd een goede optie (alhoewel Willie er niet graag inzit als je stil staat).

Natuurlijk zijn er momenten waarop je je kinderen achter het behang zou willen plakken. Maar door nu zoveel tijd met hen door te brengen, kunnen we dergelijke situaties (vooral als ze moe beginnen te worden) in veel gevallen herkennen en voorkomen. Gewoon het feit dat we hen zo goed leren kennen nu, is fantastisch! We beseffen maar al te goed wat een privilege dit is.
We proberen er ook een reis voor hun van te maken. Af en toe zit er wel eens iets tussen dat minder kindvriendelijk is (iets bezoeken, inkopen doen, met de bus reizen, op restaurant eten) maar meestal zijn het kindvriendelijke activiteiten (speeltuin, spelen aan de motorhome, speeltuin, fietsen, speeltuin).