Graauw, de ‘salon-tijger’

De mosselschelpen uit de haren, onze zeebenen aan de haak, deze sloep wordt weer bestuurd door landrotten! M.a.w. we rijden het binnenland in.
We salueren de zee voor onze FOTO VAN DE MAAND APRIL 2015

Zoals het een echte toerist betaamt, hebben we voor ons vertrek in Tarifa een vlieger gekocht, eentje voor Mia en één voor Thomas. Thomas heeft zijn vlieger nog niet geprobeerd, maar die van Mia doet het prima!

Na Tarifa zijn we met een tussenstop in El Palmar doorgereden naar El Puerto de Santa Maria. Hier is de dichtstbijzijnde camping om Cádiz te bezoeken.
Van de faciliteiten op de camping hebben we geen klagen, alleen was het van het vakjes-soort-camping. Hiermee bedoel ik: iedereen mooi in zijn vakje geparkeerd, netjes op een rij, met z’n honderd te samen. ERG gezellig ;-).
We hebben er wel leuke mensen ontmoet die ons goede tips gegeven hebben (over wat te doen daar en wat te doen als we verder reizen).

Aangezien iedereen ons verteld heeft dat Cádiz echt de moeite waard is om te bezoeken. Hebben we dat vanuit El Puerto de Santa Maria met een boot ook gedaan. Ik citeer onze reisgids Trotter Zuid Spanje: ‘Het is moeilijk om ongevoelig te blijven voor de charme van de stad, … Monumenten, gepolijst door de tijd en het stuifzand van de oceaan, smalle straatjes die uitkomen op de blauwe zee, pleinen die worden geteisterd door de zeewind, muziekkiosken uit vervlogen tijden, dikke groenen palmbomen en huizen met een even mysterieus  als prestigieus verleden .’ Zal zeker allemaal zo zijn, maar mijn gevoeligheid was ver weg…

(oké, ik geef toe, het was mijn dag niet, heb er veel te ver moeten stappen en viel dus bijna over mijn lange lip ;-). Dus ja, echt veel genieten zat er voor mij niet in, maar toch, ze kunnen een stukje overdrijven, vind ik.)
De plaatjes waar ik dan wel gevoelig voor was, waren de volgende:
Samen een ijsje eten.

DE attractie in bijna elke stad: achter duiven aanlopen (en Willie daarachter achter zijn zus).

Onze ‘salon-tijger’ 🙂

Wel R.E.S.P.E.C.T. voor meneer Christoffel Colombus om een paar jaar geleden vanuit Cadiz ons de weg te wijzen die we vanaf begin juni ook een beetje gaan ontdekken: Amerika.

Een ander to-do ding dat iedereen zegt en je in elke reisgids leest, is het bezoeken van Real Escuela Andaluza del Arte Ecuestre (de koninklijke Andalusische rijschool) te Jerez De la Frontera. (foto’s nemen mocht er niet)
Dat hebben moeder en dochter deze middag gedaan. We zijn gaan kijken naar het paardenballet. Alhoewel paarden’ballet’,  Mia zei tegen het einde:
Mia: Wanneer gaan de paarden nu dansen?
Ik: Dat zijn ze al heel de tijd aan het doen.
Mia: Dat is toch niet dansen? Dat is huppelen.
🙂
Wij vonden het mooi, zo sierlijk.
Mia: Later kom ik hier werken.
(Thomas had iets minder geluk tijdens het ander half uur wachten op ons. Hij werd lastig gevallen door zelf-verklaarde-parkingwachters op de openbare parking, die hem telkens om geld kwamen vragen. En een snikhete motorhome waar hij niet meer uitging vanwege die vervelende ‘parkingwachters’. Ocharme Willie ook!)

Ondertussen zijn we aanbeland in Fuenteheridos. Op Camping El Madronal, waar we met zeker 3 andere motorhomes (en een lynx?) staan. Een verademing, wat een rust!
Het plan is om hier een paar dagen te verblijven, de omgeving is ideaal voor wat fietstochtjes zonder al te veel cultuur.
Ons plekje op de camping hebben jullie al gezien op de FOTO VAN DE MAAND APRIL 2015. Mia had daarvoor voor mij de positie ge-fotomodelt.