Bad decisions make great stories!

Foto van de maand juli 2015, poging 1 🙂

 Zaterdag 18 juli, op deze waaidag bezoeken we Bonavista. Willie waait gewoon omver (en dat mag je letterlijk nemen!), Mia kan nog net blijven rechtstaan.

Nadien maken bompa Koen, Grossi, Mia, Willie en Thomas een adembenemende wandeling van 5.3 km, Skerwink trail genaamd. Ze zijn er erg van onder de indruk! Fantastisch mooie wandeling, leuk voor Mia, ze zien zelfs verschillende walvissen die net voor de kust (onder hun neus eigenlijk) zwemmen.
  
Het bovenstaande is een ‘print’ van een walvis die hij/zij achterlaat op het water als hij/zij net ondergedoken is.
Na de wandeling, een echte aanrader als je ooit in de buurt bent :-), gaan onze dagtrippers terug naar de camping. Oeps, ook daar heeft het flink gewaaid! De tent van Grossi en bompa Koen is zelfs gaan vliegen. De piketten in de grond goed vastmaken, is moeilijk want de ondergrond, kiezeltjes, maakt het niet echt mogelijk. Gelukkig zijn ze creatief!

 Maandag 20 juli, we bevinden ons ondertussen in National Park Terra Nova. De nationale parken hier worden beheerd door de staat Canada zelf, ze hebben op de kaarten een ‘beaver-sign’. Eigenlijk kan je er dan vanuit gaan dat, hetgeen een beaver-sign heeft (ook historische sites kunnen dit hebben), dik in orde is! En jep, het is in orde!
Deze avond gaat ons gezelschap mee op een begeleide trip op zoek naar bevers. Net als jullie, kan ik, aan de hand van hun foto’s, beamen dat er bevers in het park zijn. Het is een interessante/leerrijke wandeling gebleken!
Hier waren bevers aan het werk.

Een bever-huis (of hol of kamp of … hoe heet dat eigenlijk?).

 

 

 

 

2 bevers zijn gespot, maar de foto’s waren niet optimaal. Ge zult het gewoon moeten geloven :-).

Zondag 19 juli, we rijden verder en maken een stop bij Random Passage. Een plek waar ze ooit (in 2000) een miniserie Random Passage, gebaseerd op Bernice Morgan haar novel, hebben opgenomen over het leven van de eerste mensen die zich vestigden in Newfoundland. Heel de site is gebouwd met lokale mensen en zo ‘waarheidsgetrouw’ mogelijk.
Een zeer enthousiaste gids, hoe kan het ook anders..., staat ons op te wachten en vertelt honderduit over haar Newfoundland! Interessant.
Ik denk, tijdens de tour, ik neem geen landschapsfoto’s want die zullen er wel genoeg zijn op hun website. Tja, valt dat effe tegen… (vanaf foto 37 vind je landschapsindrukken) Maar anders moeten jullie de serie zien, indrukken genoeg en het blijkt ook echt een topserie te zijn!
 

 Dinsdag 21 juli, de Belgische nationale feestdag vieren wij met verhuizen. Verhuizen van Nationaal Park Terra Nova naar een camping in Grand Falls-Windsor. Bompa Koen en Grossi nemen een langere route (route 320 langs de kust), ons plan is om inkopen te doen en over de Highway 1 naar het stadje te rijden. Plannen veranderen…
OOH NEE!

Thomas kan er niet om lachen!

 

 

 

 

 

 

Onze nieuwe campingplek.

 

 

 

 

 

Woensdag 22 juli, terwijl Jeff, de mechanieker, het probleem van onze motorhome probeert te zoeken (hij kan de motorhome niet aan zijn computer hangen, want de software blijkt niet compatibel te zijn), houden wij ons bezig met naar een speeltuintje te gaan, wat fietsen, chinees gaan eten en hopen dat Jeff tegen de avond het probleem heeft gevonden en een oplossing weet. Maar we zijn te hoopvol geweest… Geen probleem gevonden en dus ook geen oplossing…
Wel erg hoopvol is dat de eigenaar, van het chinees restaurant, een zus heeft die in België woont en die nu op het eiland is! Hij geeft ons haar nummer.

Donderdag 23 juli trek ik mijn stoute schoenen aan en bel naar Dianne en Walter om te vragen of ik bij hen thuis op het internet mag werken. We moeten Jeff in contact brengen met Iveco-mechaniekers. En ja, ik ben zéér welkom!
Aangezien het regent, houdt Thomas de kindjes bezig in de motorhome en maakt spaghetti. Want bompa Koen en Grossi zijn terug onderweg naar ons. Zij hebben zich gisteren in stilte bezig gehouden 🙂 en net als ons, Jeff zijn speurwerk afgewacht.
 
In de namiddag, het regent nog steeds, heeft Jeff contact met Iveco-mechaniekers uit Europa (In heel Canada of USA geen Iveco garage! Wel in Zuid-Amerika! We weten het, dom van ons om een Iveco te kopen en naar hier te brengen! Ja Ja, we weten het 🙂 Maar hier doen we het voor: Bad decisions make great stories!’). Om niet buiten op straat in de regen te staan, terwijl Jeff aan onze motorhome werkt, gaan we overnachten in Bev’s Bed & Breakfast.
Als dank voor Dianne en Walter, gaan we ’s avonds allemaal gezellig Chinees uit eten.
DANK JULLIE DIANNE EN WALTER!!

Uit Mia haar fortune-kookie.
Chinese wijsheid hopelijk geen waarheid!

Vrijdag 24 juli, om een lang verhaal kort te maken, we zijn terug ON THE ROAD!
Dit verhaal zal waarschijnlijk nog wel een staartje hebben…
Vandaag rijden we tot King’s Point. Hier zou een ijsberg liggen!
Mia poseert netjes met het gevonden ijsberg-exemplaar dat gewoon voor onze camping ligt!
We zijn niet echt onder de indruk, maar we hebben er één gevonden!
Een local zegt ons dat er iets verder nog 2 liggen in de baai.
Zonder al te hoge verwachtingen gaan we kijken…

WAAAW!
Eéntje is zo groot als 5 huizen samen. Of zo groot als de kerk op de markt in Meerhout zonder de kerkentoren!

 

 

 

 

 
Iemand een ijsblokje in het warme België? Of is het niet meer nodig?

Nu had ik eens zin in een mooie foto van mezelf met mijn dochter.
Maar dat kind kan dus om de één of andere reden niet meer normaal op een foto staan! Nog iemand last van dit fenomeen?
Please, zeg dat dat er uit zal groeien…

Zaterdag 25 juli, 3 dagen later dan gepland, komen we aan in Gros Morne. Een nationaal park van 4662 km² groot.
Thomas en bompa Koen proberen voor de eerste keer kreeft. Het wordt gesmaakt!

Zondag 26 juli, in elke reisgids staat dat je hier Western Brook Pond moet bezoeken. En gedwee als we zijn, doen we dat ook 🙂
Na een wandelpad van 3 km, ik fiets het,
 
bereik je het fjordachtig meer, 16 km lang en 165m diep. We nemen de boot en doen een heen en terug ritje van 2 uur.
De gids komt me vertellen ‘Op de terugweg vallen meestal de -5 jarigen kindjes en de +80 jarigen oudjes in slaap. Hihi!’
 
Het donker blauwe meer staat door een riviertje in verbinding met de zee. Je kan het meer geen fjord noemen in de strikte zin van het woord omdat de steile kliffen niet tot de zee reiken en het water niet zout is, maar zoet. However, zo’n 10.000 jaar geleden  lag deze plaats pal aan de zee. Tegenwoordig dus 3 km landinwaarts en 30m boven de zeespiegel. De machtige rotsen zijn meer dan een miljard jaar oud, ze zijn van gneis en graniet.

Om de avond op Canadese wijze af te sluiten (en omdat het eindelijk niet regent!), maken we onze hotdogs warm boven ons kampvuurtje!

 

 

 

Het einde van ons zomerbezoek is in zicht! Zaterdag zetten ze wederom voet op Belgische bodem.
Wij blijven nog een tijdje in ‘Nufenleint’ hangen en bezoeken l’Anse aux Meadows, een Viking nederzetting gelegen op het noordelijkste puntje van Newfoundland.

P.S. een blog-post kan soms lang duren aangezien goed internet hier op het eiland schaars blijkt te zijn. Sorry voor het leven in het verleden 🙂 op deze website.